Za nami bardzo ważne wydarzenie – konsekracja kościoła bł. Jana Pawła II, której w sobotnie popołudnie 8 czerwca 2013 r. dokonał Pasterz Diecezji Zamojsko – Lubaczowskiej ks. bp Marian Rojek.
Przed uroczystością, o godz. 16:00 odbył się koncert pt. „Ty jesteś Piotr Opoka”, podczas którego utwory poświęcone bł. Janowi Pawłowi II wykonali: połączone chóry z parafii pw. Wniebowzięcia NMP, z parafii pw. św. Marii Magdaleny i Męski Chór „Echo” oraz wychowankowie Młodzieżowego Domu Kultury z Biłgoraja. Całość przygotowała p. Renata Socha, dyrektor MDK.
Liturgia, która rozpoczęła się o godz. 17:00 była niecodzienna, niezwykła, przejmująca i pełna symboli o głębokim znaczeniu.
Ksiądz Biskup, w szatach liturgicznych w kolorze białym, wraz z licznymi koncelebransami i asystą udał się najpierw do prezbiterium, gdzie przedstawiciele naszej wspólnoty parafialnej p. Grażyna i Adam Skakujowie, przekazali kościół biskupowi i wręczyli mu klucze. Ks. prałat Józef Flis powitał wszystkich zebranych i przedstawił historię budowy kościoła oraz zwrócił się z prośbą do ks. biskupa o jego poświęcenie.
Biskup Marian Rojek pobłogosławił wodę, a następnie poświęcił nią ściany kościoła, wiernych i ołtarz, nawiązując w ten sposób do sakramentu chrztu, który czyni z nas świątynię Ducha Świętego.
Słowo Boże, które tego dnia usłyszeliśmy pięknie przeczytane przez lektorów Łukasza i Pawła podczas Liturgii Słowa, od tej pory będzie rozbrzmiewać, by odsłaniać tajemnicę Chrystusa i przyczyniać się do naszego zbawienia w Kościele.
W wygłoszonej homilii, z ust ks. bp Mariana Rojka usłyszeliśmy m.in.: Bóg pragnie czuć się pośród was jak u siebie. Pragnie być z wami. Ten Boży Dom jest znakiem Jego obecności dla wszystkich. Dla tych, co przekraczają próg tego domu, to szczególna Boża przestrzeń napełniona krzyżem Chrystusa, ołtarzem, tabernakulum, chrzcielnicą, obrazami, figurami. Otwieramy się na ciszę, na sprawowane msze św., modlitwę, adorację i tu w sposób szczególny jesteśmy ukierunkowani na szukanie sensu życia. Pod działaniem Bożej łaski, porządkujemy nasze osobiste relacje do Boga, do człowieka i względem samego siebie. To dom otwarty dla wierzących, ale również dla niewierzących. Możemy tu zostawić nasze troski i grzechy, choć są też takie sprawy, które musimy zabrać ze sobą w nasze codzienne życie. Bóg chce, byśmy w tym miejscu dotykali tajemnicy nieba. Kościół, świątynia, jest domem Bożym, do którego Pan Jezus chce wejść. On chce być u siebie, abyśmy mogli Go tu spotkać. Kościół jest wyjątkowym domem, gdzie ludzie szukają źródła łaski i ją znajdują. Dzisiaj ta świątynia, ten dom, stał się takim miejscem, do którego Bóg chciał przyjść i pragnie w nim pozostać. Biblijna historia o Zacheuszu dodaje nam odwagi do tego, byśmy się nie lękali Chrystusa do siebie przyjąć.
Po Liturgii Słowa nastąpiło namaszczenie olejem ołtarza i ścian kościoła. Namaszczenie olejem, który święci się w Wielki Czwartek w katedrze, matce wszystkich kościołów, nawiązuje do tradycji Starego Testamentu – namaszczania proroków i królów. Ksiądz biskup Marian Rojek rozlał na ołtarzu olej i namaścił go. W tym obrzędzie oddał kościół na własność Bogu, aby był on tylko Bogu oddany i Jemu służył jako Jego dom do sprawowania Najświętszej Ofiary. Namaścił też olejem zacheuszki – znaki konsekracyjne w kościele, które są widzialnym znakiem Domu Bożego, wyznacznikiem miejsca poświęconego Bogu i potwierdzają przekazanie kościoła na własność Bogu, który otacza opieką swój lud i jednoczy go z sobą. Poprzez widzialny obrzęd namaszczenia świętym olejem, dokonało się też coś bardzo ważnego – niewidzialne namaszczenie Duchem Świętym. Chwila ta przywołała wspomnienia związane z powstawaniem tego kościoła – stawianie ścian, pierwsze msze św. i uroczystości, aż w końcu prace wykończeniowe
Po namaszczeniu ołtarza i ścian kościoła nastąpiło ich okadzenie oraz okadzenie wiernych. Do dużego ustawionego na ołtarzu trybularza z rozżarzonymi węglami, ks. bp Marian Rojek oraz ks. bp senior Jan Śrutwa, wsypali kadzidło, które paląc się wypełniło przyjemną wonią całe wnętrze. Ten symboliczny gest miał przypomnieć wszystkim zebranym, że odtąd z tego kościoła, modlitwa jak woń kadzidła będzie się wznosić do Boga.
Namaszczony świętym olejem ołtarz został nakryty przez lektorów białym obrusem i w ten sposób przygotowany do sprawowania Najświętszej Ofiary. W ciągu całego obrzędu, aż do tej pory światła w kościele były wygaszone. Po odmówieniu przez ks. biskupa modlitwy: niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy i podaniu zapalonej świecy diakonowi, cały kościół rozświetlił się blaskiem światła, przypominając w ten sposób, że to Chrystus jest Światłością prawdziwą.
Liturgię eucharystyczną, która rozpoczęła się z chwilą rozświetlenia ołtarza i kościoła, poprzedziła procesja z darami wśród których znalazły się m.in.: kielich z pateną oraz ornat i welony dla kapariuszy od ks. biskupa Mariana Rojka, Mszał Rzymski od księży wikariuszy z parafii WNMP, ornat, alba kapłańska i komplet bielizny ołtarzowej od posła Piotra Szeligi, kielich od burmistrza miasta p. Janusza Rosłana, wiceburmistrza p. Michała Deca i przewodniczącego Rady Miasta p. Mariana Klechy, ornaty od starosty biłgorajskiego p. Mariana Tokarskiego, przewodniczącego rady powiatu p. Mirosława Późniaka, wójta gminy Biłgoraj p. Wiesława Różyńskiego i Ligi Morskiej, trybularz od pracowników Starostwa Powiatowego.
Uroczystościom konsekracji kościoła towarzyszył śpiew chóru parafialnego pod kierunkiem p. Józefa Wajraka oraz muzyka w wykonaniu orkiestry dętej pod kierunkiem p. Czesława Pachuty. Nad przebiegiem uroczystości czuwali księża ceremoniarze: ks. Michał Moń i ks. Piotr Nogas. Komentarze przed poszczególnymi częściami czytał ks. Marek Mazurek.
Konsekracja kościoła bł. Jana Pawła II za nami. To były niezapomniane chwile. W sobotnie popołudnie na biłgorajskim kościele została położona Boża pieczęć, która już na zawsze będzie potwierdzeniem, że jest to szczególne miejsce spotkania i przebaczenia, które wybrał sam Bóg. To miejsce, gdzie niebo styka się z ziemią, ludzkie sprawy dzieją się w Bożej obecności, a patronuje jemu bł. Jan Paweł II, największy z rodu Polaków.
Dzisiaj mamy się z czego cieszyć. Mamy świątynię Boga zbudowaną z żywych kamieni. Mamy miejsce, gdzie będzie gromadzić się nowa, już wkrótce, wspólnota parafialna. Mamy otwarty dostęp do nieba, do sakramentów, do samego Boga. Obyśmy tylko z tego wielkiego daru mądrze i obficie korzystali.
Ewa M.